20
မှီခိုရာမြို့များ
တစ်ဖန် ထာဝရဘုရားသည် ယောရှုကို ခေါ်တော်မူ၍၊ သင်သည် ဣသရေလအမျိုးသားတို့အားဆင့်ဆိုရမည်မှာ၊ ငါသည် မောရှေအားဖြင့် မှာထားသည်အတိုင်း၊ လူအသက်ကို သတ်မည်ဟု အကြံမရှိဘဲ အမှတ်တမဲ့သတ်မိသောသူသည် ပြေး၍ မှီခိုရာမြို့တို့ကို ရွေးထားကြလော့။ သေစားသေစေသောသူလက်နှင့် လွတ်၍ မှီခိုရာမြို့ ဖြစ်ရသတည်း။ ထိုမြို့ တစ်စုံတစ်မြို့သို့ ပြေးသောသူသည် မြို့တံခါးဝ၌ရပ်၍၊ ထိုမြို့၌ အသက်ကြီးသူတို့အား မိမိအမှုကို ကြားပြောသောအခါ၊ သူတို့သည် မြို့ထဲသို့ခေါ်၍ သူတို့ထံမှာ နေရာချရကြမည်။ သေစားသေစေသောသူသည် လိုက်လာလျှင်၊ သူ့လက်သို့ သတ်မိသောသူကို မအပ်ရ။ အကြောင်းမူကား၊ ထိုသူသည် မိမိအဖော်ကို အငြိုးမထားဘဲ အမှတ်တမဲ့သတ်မိ၏။ ထိုသူသည် ပရိသတ်ရှေ့သို့ရောက်၍ တရားစီရင်ခြင်းကို မခံမီသော်လည်းကောင်း၊ ထိုကာလ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း မသေမီသော်လည်းကောင်း ထိုမြို့၌နေရမည်။ ထိုနောက်မှ ပြန်လာ၍ အထက်ပြေးရသောမြို့၊ မိမိနေရင်းအိမ်၌ နေရသောအခွင့်ရှိရမည်ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊ သူတို့သည် ဂါလိလဲပြည်၊ နဿလိတောင်ပေါ်မှာ ကေဒေရှမြို့၊ ဧဖရိမ်တောင်ပေါ်မှာ ရှေခင်မြို့၊ ယုဒတောင်ပေါ်မှာ ဟေဗြုန်မြို့တည်းဟူသော ကိရယသာဘမြို့တို့ကိုလည်းကောင်း၊ ယော်ဒန်မြစ်တစ်ဖက်၊ ယေရိခေါမြို့အရှေ့မှာ ရုဗင်ခရိုင်၊ တောလွင်ပြင်၌ ဗေဇာမြို့၊ ဂဒ်ခရိုင်၊ ဂိလဒ်ပြည်၌ ရာမုတ်မြို့၊ မနာရှေခရိုင်၊ ဗာရှန်ပြည်၌ ဂေါလန်မြို့တို့ကိုလည်းကောင်း ရွေးထားကြ၏။ ဤမြို့တို့ကား၊ ဣသရေလအမျိုးသားဖြစ်စေ၊ သူတို့တွင် တည်းခိုသော တစ်ပါးအမျိုးသားဖြစ်စေ၊ အမှတ်တမဲ့ လူအသက်ကို သတ်မိသောသူသည် သေစားသေစေသောသူလက်နှင့် လွတ်၍ ပရိသတ်ရှေ့သို့ မရောက်မီတိုင်အောင် ပြေးရသောအခွင့်ရှိစေခြင်းငှာ ရွေးထားသောမြို့ ဖြစ်သတည်း။Ref ၂၀:၁-၉။ တော ၃၅:၆-၃၂။ တရား၊ ၄:၄၁-၄၃။ ၁၉:၁-၁၃။